دانشمندان معتقدند که سرنوشت تلخ پایان جهان به انجماد طولانی مدت کیهان ختم می‌شود. منظور از یخ زدگی بزرگ دنیا چیست؟
محققان به تازگی دریافته‌اند که شکل فرضی انرژی تاریک ممکن است به سرنوشیت تلخی برای کیهان منجر شود و آن انجماد طولانی مدت و مخوفی است که باعث کند شدن همه چیز می‌شود. در این سناریو جهان تا حدی منبسط شذه، اما همه چیز به قدری سرد خواهد شد که اساسا تمام فعالیت‌ها از حرکت باز می‌ایستند.
انجماد طولانی مدت کیهان
انرژی تاریک نیروی مرموزی است که مسئول سرعت بخشیدن به انبساط جهان است. در دهه 1990 میلادی این انرژی کشف شد اما با وجود بیش از دو دهه تحقیق، هنوز راز سر به مهری است که کیهان شناسی مدرن قادر به افشای آن نیست. در طی سال‌های اخیر، دانشمندان تحقیقات جالبی را در خصوص ماهیت و نحوه عملکرد انرژی تاریک ارائه کرده‌اند.
یکی از ایده‌هایی که محققان مطرح کرده‌اند، انرژی تاریک هولوگرافیک است. در این سناریو، گرانش و خود فضا یک توهم است. جهان ما واقعا از دو بعد تشکیل شده و نیروهای کوانتومی عجیب و غریبی در آن باعث ظهور گرانش و ساختار فضای سه بعدی می‌شوند. پیامد این نظریه یک انبساط طبیعی با شتاب جهان است که ما آن را به عنوان انرژی تاریک می‌شناسیم.
در حالی که بسیاری از محققان مدل‌های انرژی تاریک هولوگرافیک و روش‌های آزمایش آن را مطالعه کرده‌اند، دو اخترفیزیکدان، سرنوشت طولانی مدت کیهان را در صورتی که واقعا توسط انرژی تاریک هولوگرافیک اداره شود، مورد بررسی قرار داده‌اند. آن‌ها نتایج خود را در 30 سپتامبر در یک پایگاه داده منتشر کردند که البته هنوز بررسی نشده است.
سرنوشت تلخ جهان تا چه اندازه بدبینانه است؟
انرژی تاریک تقریبا 70 درصد از چگالی انرژی کل کیهان را به خود اختصاص می‌دهد. با انبساط کیهان، چگالی ماده منظم و تاریک کاهش می‌یابد، در حالی که انرژی تاریک بیشتر و بیشتر نمایان می‌شود. برای مطالعه سرنوشت نهایی و درازمدت کیهان، محققان ماده را نادیده گرفتند و تنها روی تکامل انرژی تاریک هولوگرافیک تمرکز کردند.
آن‌ها دریافتند که همان‌طور که انتظار می‌رفت، انرژی تاریک هولوگرافیک به گسترش جهان ادامه خواهد داد، اما با گذشت زمان، تأثیر آن کاهش می‌یابد و شتابش کمتر می‌شود. نرخ انبساط جهان به طور پیوسته کاهش خواهد یافت تا زمانی که کیهان به یک مقدار تقریبا ایستا برسد.
با کاهش سرعت انبساط کیهان، چگالی انرژی تاریک هولوگرافیک همراه با آن کاهش می‌یابد و از آنجایی که چگالی ماده نیز کم می‌شود، کیهان از حرکت باز می‌ایستد. محققان این سناریو را انجماد طولانی مدت و بزرگ نامیده‌اند. انجماد طولانی مدت سناریوی خوبی نیست؛ زیرا در نهایت همه ستارگان در حالی که دارند چشمک می‌زنند، از درون می‌پوسند و ذرات ریز اتمی در سرما از یکدیگر فاصله می‌گیرند.